28-10-2012 - I'm telling to you my "blues"...

Sevgili Jiyong,

Bazı insanlar bir amaç için gelir dünyaya. Aslında yalnızca bazıları değil, herkes bir amaç için gelmez mi? Ne de olsa başrollerin yolunu belirginleştiren yan roller olmak zorundadır tüm filmlerde. Hayatı da birkaç on yıl süren bir film olarak görmemek için bir neden yok sanırım.

Neden buradan girdim konuya?

Çünkü kendi nedenimi merak ediyorum.

Senin dünyaya geliş sebebinin şarkı yazıp söylemek olduğunu düşünüyorum. Hatta bazen bencilce, dede olduğunda bile bize şarkı yazıyor ol istiyorum.

Ama ya benimki?

Ben binlerce şey istiyorum hayattan. Resim yapmak istiyorum, fotoğraflar çekmek… Şarkılar söylemek istiyorum senin gibi. Beni sırf şarkılarım için seven insanlar olmasını istiyorum. Kısacası biraz sana özeniyorum. Big Bang’i konserde en önden dinlemek istiyorum. Bağıra çağıra şarkılarınızı söyleyeyim ve sesim kısılsın istiyorum. Sonra düşünüyorum ve dünyayı gezmek istiyorum. Her ülkeyi, her şehri tek tek… Hepsini görmek istiyorum. Bir daha fırsatım olmayacak ki? Hayatı replay’e basıp tekrar oynatamıyorum. Her şeyi film bitene kadar yapmak zorundayım. Birkaç tane on yıl her şey için yeterli olmayacak.

Tüm bunlar benim istediğim şeyler… Ya olmam gereken şey bambaşka bir şeyse? Ya bunların hiçbirini yapmamam gerekiyorsa? Ya ancak o zaman amacımı gerçekleştirmiş olacaksam? Yan rol olmak istemiyorum. Ben, dünyaya geliş nedenim her neyse isteklerimle uyuşsun istiyorum.

Ama bunların çok fazla şeyler olduğunun da farkındayım. Hepsini aynı anda olamayacağımı biliyorum.

Prens, bana yardım et. Ne yapmalıyım? Nasıl yapmalıyım? Nereden başlamalıyım?

O kadar çok cevapsız soru var ki aklımda, hepsini sana yazmaya utanıyorum. Bana yardım edemeyeceğini biliyorum içimde aslında. Sanırım tek istediğim daha önce bunları yaşamış birinin izlenimlerini, tecrübelerini dinlemek…

Sen de yaşadın bunları değil mi?

Söyle bana, bir şeyleri gerçekleştirsem de her zaman diğer şeyleri yaşayamamanın burukluğu olacak mı?

Sevgiler…

Prenses.